The Tufa Stoa in Cos: A Hypothesis on Its Identification

Η στοά ανακαλύφθηκε από τον Luigi Morricone μετά το 1936, κατά την περίοδο της ιταλοκρατίας των Δωδεκανήσων, και έμεινε από τότε αδημοσίευτη. Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της μετα-κλασικής και ελληνιστικής πόλης κοντά στο Δυτικό Γυμνάσιο. Ο τοίχος στο βάθος της στοάς λειτουργεί συγχρόνως ως αναλημματικός τοίχος του λόφου της ακρόπολης και το κτίριο κατασκευάστηκε σε ενδιάμεσο τεχνητό άνδηρο στη δυτική της πλαγιά, ψηλά πάνω από το λεγόμενο cardo των ιταλικών ανασκαφών που συνδέει την κύρια κεντρική πλατεία με το λιμάνι. Η στοά χρονολογήθηκε από τον Morricone στο δεύτερο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. Η χρονολόγηση αυτή είναι σύμφωνη με τον αυστηρό ‘Καρικό’ χαρακτήρα της αρχιτεκτονικής της, με το υλικό δομής που είναι τοπικός τόφφος και με τις κατασκευαστικές τεχνικές. Σε ό, τι αφορά τη λειτουργία της στοάς, μπορούμε - λόγω ορισμένων ιδιαιτεροτήτων της αρχιτεκτονικής της μορφής - να αποκλείσουμε την εμπορική χρήση. Τίθεται το ερώτημα της σχέσης της στοάς με το Δυτικό Γυμνάσιο που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση και με το οποίο συνδέεται έχοντας πιθανώς λατρευτική λειτουργία.

Discovered by Luigi Morricone after 1936, during the period when the Dodecanese was under Italian Government and having remained unpublished since then, the stoa is situated in the Western District of the post-Classical and Hellenistic town, near the Western Gymnasium. Its rear wall serves as a retaining wall of the acropolis hill and the building was built on an intermediate terrace of its west slope, overlooking with its Doric porch an important urban street; this was the so-called cardo of the Italian excavations, which connected the main central plateia with the harbour. The stoa was dated by Morricone in the second half of the 4th century BC; the austere ‘Carian’ character of its architecture, the material of its construction, a local tufa, and the building techniques confirm this chronology. As for its function, some peculiarities in the architectural layout permit us to exclude a commercial purpose and open an interesting hypothesis about its relationship with the nearby Western Gymnasium, to which it is tied by a possibly religious function.

Scoperta da Luigi Morricone dopo il 1936, durante il periodo in cui il Dodecaneso era sotto il governo italiano e rimasta da allora inedita, la stoa è situata nel quartiere occidentale della città post-classica ed ellenistica, vicino al Ginnasio occidentale. Il suo muro posteriore funge da muro di sostegno della collina dell'acropoli e l'edificio fu costruito su una terrazza intermedia del suo pendio occidentale, che domina con il suo portico dorico un'importante strada urbana; questo era il cosiddetto cardo degli scavi italiani, che collegava la principale platea centrale con il porto. La stoa è stata datata da Morricone nella seconda metà del IV secolo a.C.; l'austero austero "cario" della sua architettura, il materiale di costruzione, un tufo locale, e le tecniche di costruzione confermano questa cronologia. Per quanto riguarda la sua funzione, alcune particolarità nell'impianto architettonico permettono di escludere uno scopo commerciale e aprono un'interessante ipotesi sulla sua relazione con il vicino Ginnasio Occidentale, al quale è legato da una funzione forse religiosa.